Suus debuut ‘loslaten’

Suus debuut ‘loslaten’

Portugal-doors

Loslaten

Deze blog gaat over ‘loslaten’. Gisteren heb ik voor het laatst op kantoor gewerkt bij de Groene Os. Daar heb ik mijn laptop en sleutel ingeleverd. Toen ik de deur opendeed van de woonboot realiseerde ik mij dat er steeds minder sleutels aan mijn sleutelbos gaan zitten.

En die sleutelbos staat voor mij voor loslaten.

Ik blijf mijn werk doorzetten maar dat zal online zijn. Ik laat mijn collega’s fysiek los. Niet meer “even kletsen” gek doen, in een deuk liggen om schunnige grappen etc. Dat zal verdwijnen en dat voelt gek, ik zal daar een nieuwe modus in moeten gaan vinden.

Ouders

De tweede sleutel die ik inlever is van mijn ouders. Dat is ook loslaten. De zorgen om de toekomst dan vooral. Ik heb altijd gezegd dat ik voor hen zal zorgen als ze dat nodig hebben maar nu zit er 2400 km tussen. Dat betekent nieuwe uitdagingen. Ook het even langsfietsen of dat mijn moeder even langsloopt met de hond Fien zal er niet meer zijn. De korte termijn oplossing is dat zij een camper hebben gekocht en dat ze naar ons toekomen en dan ook een tijd blijven. Heel fijn.

Voor hen is het ook loslaten, als je kinderen hebt ga je ze gefaseerd loslaten. Zelfs als je kind 43 is.

We hebben hun volledige steun en dat waardeer ik heel erg. Mooier kan niet. Ik voel mij niet schuldig maar wel verdrietig.

Woonboot

En de laatste sleutel voordat de bos leeg is die van de woonboot. Het summum van loslaten. We hebben hier alles wat ons hartje begeerd. Natuur om ons heen, vrijheid om een fikkie te stoken, zo het water in te plonsen, lieve buren, een prachtig uitzicht en een community met veel gelijkgestemden.

Waarom zou je dat willen laten gaan? Als je rationeel kijkt snap je het niet maar mijn hart wil meer. Ik wil de beste toekomst voor onze kinderen, niet vastzitten in een systeem van regulatie en ik wil mijn eigen gang kunnen gaan. En mijn allergrootste wens is dat ik mijn pad ga bewandelen in vrijheid en dat Fedde en Doutzen leren voelen hoe het is om autonoom te zijn en wat vrije wil is. Op school wordt er vooral geleerd om stil te zitten, te luisteren en te doen wat er gevraagd wordt. Niet zelf nadenken. Je wordt klaar gestoomd om een goede werknemer te worden. Die doet wat er gevraagd wordt en vooral niet te kritisch zijn. Dat gaat op de democratische school anders, ze worden gestimuleerd om zelf na te denken en ze leren wie zijzelf zijn. Los van de ander. Als je weet wie jij bent en je weet wat je hart wilt dan kun je je verbinden met de ander.

En om daar te komen zullen we allemaal op onze eigen manier gaan loslaten. Mijn coach Toky heeft mij in mijn burn-out iets moois geleerd:

 “Als je loslaat, heb je 2 handen vrij”