Deze blog gaat over dat we naar Portugal vertrekken. Het is zover we komen steeds dichter bij de dag van vertrek. De Landcruiser is gemaakt dankzij de hulp van het schadebedrijf. Dat merk je trouwens sowieso heel erg. Zodra je aangeeft dat je gaat emigreren is iedereen heel welwillend (nou ja de meeste). De feestjes van de kids zijn achter de rug. Doutzen heeft een schaats feestje gehad van school op haar laatste dag, ze heeft echt genoten. Ook komen al haar vriendinnen nog zoveel als mogelijk langs. Iedereen wipt aan, de buren vrienden en vriendinnen, familie. Echt heel hart verwarmend. De laatste zondag komen er 15 vrienden de hele boot inpakken. Het leek ons een leuk idee om met elkaar die zondag te kunnen vieren. Eerst dozen inpakken en daarna lekker met elkaar eten. We hebben Azar, een Iraanse dame gevraagd om voor ons te cateren. Dat heeft ze al een paar keer eerder gedaan en is elke keer een enorm succes. Na een middag inpakken gaan we heerlijk met elkaar eten en kletsen we en nemen van iedereen afscheid. Wat natuurlijk met veel tranen en emoties gepaard gaat. We vragen ons ook regelmatig af of we er wel goed aan doen om deze grote stap te nemen. Twijfel slaat toe we hebben zoveel enorm lieve vrienden en familie. Maar goed we moeten door deze fase heen, het hoort er natuurlijk allemaal bij.

En dan is het zover dinsdag komt de verhuiswagen en komen de mannen alles in de vrachtwagen laden die een paar weken later naar Portugal gaat. Alleen Suus en Tijn hebben wat teveel spullen :). Het past niet allemaal in de vrachtwagen. Een deel van de rit is gereserveerd voor een andere klant. Er wordt besloten de spullen uit de schuur later naar Portugal te laten komen, ergens April. Dus klussen zit er voorlopig nog niet in. Nou ja het is niet anders. Wanneer de verhuizers vertrekken is er rust in huis. Alleen alles moet nog even schoon. En we koppelen de aanhanger achter de Landcruiser om te checken of alles werkt, nee dus. De remlichten doen het niet. Al vrij snel heeft Tijn het probleem gevonden maar niet de oplossing. Al het gereedschap ligt tenslotte in de verhuiswagen. Gelukkig maakt de garage tijd en soldeert de verbindingen. Daarna doet ie het perfect, gelukkig.

De volgende dag zijn de laatste lootjes, Danny komt samen met Suzan haar moeder helpen schoonmaken en Doutzen gaat met Billy nog even naar de bioscoop. Ze genieten volop van elkaar. Einde van de dag is de boot schoon. Inmiddels slapen we al twee nachten in onze camper en de kinderen bij Opa en Oma. Yuna het beste vriendinnetje van Doutzen komt eten bij opa en oma en haar ouders Jos en Gert ook. Doutzen kan moeilijk afscheid nemen van Yuna en Billy. Het is heel gezellig en wij rijden eind van de avond weer terug naar onze camper die voor de woonboot staat. De volgende dag gaan we naar de notaris.Die dag staat om 8.30 de makelaar met de koper voor de deur voor de schouw. Suzan en ik hebben het heel moeilijk. We moeten allebei heel erg huilen wanneer Rick, de makelaar vraagt hoe het gaat. Het is een zwaar moment. We hebben de afgelopen 4 jaar keihard gewerkt om dit paradijsje te maken. Nu is het af en gaan we… Wat zijn we aan het doen? Marjolein zei de avond daarvoor nog, hoeveel hebben jullie eigenlijk in jullie nieuwe tuinhuis geslapen? Drie keer? We moeten allemaal lachen om deze Bettink actie.

We rijden naar de notaris die ochtend met de kopers, Marije en Raymond. De notaris zit ergens op de Zuidas en is onmogelijk te vinden. De ambiance met alle maatregelen is lachwekkend. We hebben met z’n vieren lol. Fijn om de woonboot aan hun te verkopen. Tja en dan is het zover de woonboot is niet meer van ons. Een heel gek gevoel. Wanneer we terug rijden naar de boot staat onze camper daar nog. We zullen die nacht daar slapen en wegrijden. Die middag zijn we bij Suzan haar ouders en komen Yuna, Jos en Gert eten. Ze hebben een heel mooi fotoboek gemaakt voor Doutzen. Super lief!  Onze lieve vrienden en buren Jeroen en Marjolein komen ook langs met Puck en Pelle om afscheid te nemen, leuk!

Helaas gooit storm Eugene roet in het eten, we wilden 05.00 vertrekken maar dan is de storm in volle omvang als we onderweg zijn. We besluiten 01.00 te vertrekken om de storm net voor te zijn. We gaan om 20.00 naar bed en pakken een paar uurtjes slaap. Waneer de wekker gaat om 0.30 staan we op en rijden naar Opa en Oma op 5 minuten bij ons vandaan. Daar halen we de kids op. Suzan rijdt in de camper en de kinderen in de Landcruiser. Billy en haar moeder zijn er ook om afscheid te nemen. Tranen vloeien rijkelijk en Fedde en Doutzen zijn ook heel verdrietig, logisch.

We zijn onderweg! We halen Jeroen op in Haarlem en daarna Maruli in Utrecht. Nu zijn we compleet en rijden Maruli en Jeroen de camper en Suzan en ik de Landcruiser. Fedde besluit eigenlijk de rest van de reis met Maruli en Jeroen mee te rijden en Doutzen met ons. Flip de kat vindt het allemaal heel spannend in het begin maar weet zich al vrij snel een plek te geven. De rit gaat uitstekend de Landcruiser trekt zich helemaal niets aan van de aanhanger en de camper (schijnt want ik heb er zelf nog nooit in gereden) goed te rijden. Maruli glundert helemaal met het rijden met de camper. Ook is het heel gezellig in de camper, dat krijgen wij in de Landcruiser niet zo mee. Maar bij elke stop schalt de muziek uit de camper en komen er sterke verhalen, ook van Fedde. De mannen hebben het naar hun zin. We besluiten als we twee uur voor de grens met Spanje zijn een slaapplek te zoeken. Al snel hebben we een plek. Wanneer we daar aankomen vergissen we ons in de hoogte van een soort carport op deze gite in Frankrijk. Maar dat is ook niet zo gek. We zijn 01.00 gaan rijden en het is nu 19.00. Helaas een klein schade aan de camper, maar niet ernstig.

We slapen allemaal heerlijk en hebben een goede maaltijd. Suzan haar vader heeft gekookt voor ons voor onderweg. Erg fijn! De volgende dag vetrekken we om 8.00, het is namelijk altijd nog een heel eind ook al ga je de Spaanse grens over. Die dag rijden we met heerlijk weer richting Portugal. Stoppen regelmatig voor een bakkie en lunch en alles gaat super voorspoedig (gelukkig). Met een 21 jaar oude auto en een camper die je niet kent zo’n reis maken blijft wel spannend. Wanneer we richting ons huurhuis rijden wordt het al donker. Helaas werkt de navigatie in Portugal niet goed voor een camper. De navigatie probeert je via allerlei onbegaanbare wegen te sturen (zelfs met de Toyota Landcruiser spannend) en stuurt je ook steeds maar terug. Het is flink zoeken geblazen maar na veel omrijden is het gelukt. Alleen daar doemt het volgende probleem op. De toegangspoort is eigenlijk te klein voor de camper. het lukt niet.

Dan blijkt er beneden een tweede poort te zijn. We rijden daarheen, via een behoorlijke onbegaanbare weg, en proberen de camper omhoog te rijden via die poort. Maar dat was geen slim idee, na 12 uur rijden in het donker. De bocht is zeer lastig te nemen en de helling te steil. De rookwolken komen van de koppeling en het stinkt naar verbrande koppeling. We gaan weer terug waar we starten en laten de camper langs de weg staan. We verkennen het huis en proosten op de behouden aankomst. Pff en nu naar bed.

De volgende dag starten we met de camper. Ik had die nacht een logisch idee, van boven naar beneden ipv andersom. We rijden de camper achteruit de poort door wat maar net gaat, maar het lukt. En dan rijden we door naar de poort beneden om te kijken of dat gaat. Eerst alles uit gemeten want als het niet lukt hebben we een groot probleem en staan we vast. Maar het zou moeten passen, denken we, en we gaan het proberen. Nou ook hier net aan, maar het lukt. Maruli is meteen aan het nadenken hoe hij met zijn camper dit varkentje moet wassen van de zomer.

De zondag pakken we wat rust, richten het huis in en maken een ritje. Even een beetje bijkomen. De volgende dag gaan we naar Porto omdat Maruli en Jeroen terug vliegen. Jammer dat ze alweer gaan maar superfijn dat ze ons zo hebben geholpen. Top mannen! Deze maandag is meteen een gedenkwaardige dag. Wij hebben ons uitgeschreven uit Nederland. Want morgen gaan we ons inschrijven in Portugal.

Wanneer het dinsdag is hebben we afgesproken met Rosa en Rosa is advocaat en moeder van de school waar onze kinderen heen gaan. We hebben om 10.00 bij de Junta de Frequesia afgesproken, een soort stadsdeel. Ik ken niet ieders badkamer, maar die is waarschijnlijk groter dan dit stadsdeelkantoor. Helaas was daar niemand, ook niet wanneer wel. Mmm beetje jammer, nou ja dan maar door naar het gemeentehuis, de Camara Municipal. Helaas kan het daar niet verder want zonder de Atestado van de Junta gaat het niet lukken, balen. Op naar de Saude, het gezondheidscentrum. Gelukkig willen ze ons daar wel inschrijven. Nu zijn we ingeschreven in het gezondheidssysteem van Portugal, das fijn. Dan door naar de financas, de belastingdienst. Maar ook daar kunnen we niet inschrijven. Van de Camara Municipal hebben we in middels te horen gekregen dat we de volgende avond om 19.00 terecht kunnen bij de Junta. We besluiten heerlijk te gaan lunchen met Rosa in een lokale eetgelegenheid. En donderdag opnieuw te starten.

De volgende dag gaan wij naar Guimaraes en met de makelaar twee plekken bezoeken. In Guimaraes gaan we carnaval kleding zoeken voor Doutzen en Fedde. Want Fedde wil heel graag naar school en het blijkt woensdag carnaval te zijn. Nou dan wil Douzten natuurlijk ook. Als er een feestje is :). Dus op zoek naar een outfit. En natuurlijk op allerlei plekken een Pastel de Nate met een koffie, heerlijk. Gelukkig hadden we al onze papieren bij ons want de dag duurde lang en konden we doorrijden naar de Junta. Daar aangekomen was het donker en dicht maar wel 19.00. Pas om 19.30 kwam de ambtenaar aanrijden en was het tijd voor onze inschrijving, de eerste start!

De volgende dag gaan we met Rosa alle instanties langs en halen we bij de Camara Municipal onze inschrijving als ingezetene op. Dat lukte maar net want om 13.00 sluit alles en de ambtenaar in kwestie wist niet of het zou lukken in twee uur tijd. Maar ze heeft haar best gedaan en om 13.00 stonden we met het papier in onze handen. Nu door naar de Financas, maar daar blijkt dat we pas fiscaal resident kunnen zijn als we ingeschreven zijn met mijn bedrijf. Of als het huurcontract van ons huis is aangemeld bij de financas/belastingdienst. Wat niet het geval was maar wettelijk verplicht is. Dus hier moeten we nog terug. En we moeten eerst nog naar een accountant om advies te krijgen wat voor vorm we het best kunnen nemen voor mijn bedrijf. Nou ja stap voor stap. We besluiten nog even langs de telefoonzaak te lopen voor mobiele abonnementen. Daar worden we weg gestuurd dat ze een mail stuurt met een aanbod. Ze gaat het eerst uitzoeken. Zo anders dan in Nederland, het idee dat je potentieel kopende klant de winkel uit stuurt :), lachen.

Om 15.00 hebben we met Sandrine de makelaar afgesproken om naar twee huizen te gaan kijken. We hebben in de buurt op een parkeerterrein afgesproken. Wanneer we naar de plaats van bestemming rijden rijdt ze naar ons huis. Hoe grappig, blijkt het huis onder ons te koop te zijn. Gaaf huis, alleen dacht Sandrine dat het een andere prijs had dan dat de eigenaar vertelde tijdens de rondleiding. Zo gaat dat hier de eigenaar is bij de bezichtiging aanwezig. Ik ben enthousiast, niet om te wonen maar als we een stuk land vinden en een huis gaan bouwen hebben we een plek nodig om te wonen. En we zouden het later kunnen verhuren. Nou ja stof tot nadenken.

De volgende dag gaan Fedde en ik naar de bakker en de slager. Erg hilarisch, een bijna lege vitrine bij de slager. Maar het vlees wel van een koe 5km verderop. Fedde mag aan de vleeshaak hangen 🙂 Twee dagen eerder was ik ook naar de kapper en die had onze auto al een paar keer zien rijden. De slager wist al dat wij in het dorp waren, news travels fast…. Wij zijn ook echt de enige buitenlanders hier.

En gisterenavond zijn Claudia, Fred, Eva en Zoe bij ons wezen eten. Nou dat ging op z’n Portugees. We spreken 13.30 af. Maar ons is onduidelijk of dat dan lunch is, nou ja zo’n cultureel dingetje. Dus even bellen. Nou doe maar op z’n Nederlands. Dan zouden we 15.00 komen. Uiteindelijk waren ze er 17.00. Zelfde probleem als wij ze konden het niet vinden… Heel gezellige avond gehad en rode kool met gepureerde aardappelen en een gehaktbal (van die slager). Ons eerste Portugese bezoek. Volgende week gaan Fedde en Doutzen naar school en zijn Eva en Zoe hun leer maatjes. Dus goed om weer even bij elkaar te komen.

Door alle dagen heen hebben wij steeds contact met Sofia. Sofia is de contactpersoon voor het huurhuis als er wat is. Nou dat gaat allemaal in het Portugees via Whatsapp. Ik som even op, haardhout geregeld, huurcontract aangemeld bij de belasting, warmwater kapot en gerepareerd, nieuwe satelliet, unlimited internet, tuinman, zwembadman, en ik vergeet vast nog iets.

En Flip mag af en toe naar buiten om te wennen. Dat gaat aardig maar hij ontsnapt zo nu en dan over het hek. Dan halen we Flip terug want er lopen hier jacht honden.

Suzan en ik hebben gek genoeg tot nu toe geen heimwee naar de boot. We hebben er zelfs niet aan gedacht. Maar goed het is nog maar een week maar we voelen ons allebei goed. Het (over)leven van de mensen is hier zo puur, familie en vrienden zijn belangrijk. Feestdagen en tradities. En super behulpzaam. De nadelen zullen we vast ook nog wel gaan ervaren maar voor nu zijn we thuis. En wij willen nogmaals alle lieve vrienden bedanken voor al jullie hulp. En natuurlijk in het bijzonder opa en oma. Doutzen kan niet wachten tot jullie over twee weken komen.